Жасұлан МАҚАЕВ: Ақ бұлттар – аспанның қожасы
Құдірет сезгем анамнан (Анамның рухына) Арманым неткен аппақ ең, Ақ ұлпа нұрдан жаралған. Кішкентай бала шақта мен, Құдірет сезгем анамнан. Кеудесі күйіп, өрт болып, Бесігін тербеп салды әнін. Ұйқысын түнгі төрт бөліп, Иіткен түнде омырауын. Табанына сап жұмағын, Тәңір де бермес бекерден. Өнердің зәм-зәм бұлағын, Өзіңнен емген екем мен. Анасын сүймес, бірақ, кім? Арманшыл болды арттағы ұл. Табанындағы жұмақтың, Тек төрін берсін һақ тәңір. Оңаша қалам кеш ауа, Ойларым
Толық оқу...