ақпараттық-танымдық порталы
Бәрі қан Үрімжінің айналасы, Ескі там, ұңғыл-шұңғыл, сай-саласы. Ішегін өлген жанның иттер сүйреп, Домалап, қарға шоқып жатыр басы. Барсаңдар Үрімжінің қаласына, Көзің сал қалтарыс сай-саласына. «Ұмытпа өле-өлгенше осыны» деп, Тапсырып кет балаңның баласына. Таңжарық – І – Қанша шамшыл, қанша қиямпұрыс, қанша қол апартпас, бет қаратпас асау болғанымен, қапыда торға түскен көк еркесі қыран да кісі қолына қараған кіріптарлық халіне
Толық оқу...
«Қансонарда бүрітші шығады аңға» деп осыдан 130 жыл бұрын Абай атамыз тебірене жырлап қазақтың осынау киелі өнеріне асқан суреткерлікпен баға берсе, арада 84 жыл өткен уақытта ендігі ұрпақ осы өлеңді «Қансонарда бүркітші шықпайды аңға» деп мұңдана толғайтын күйге түстік. Олай дейтінім, осынау қанымызға сіңген бекзат өнер кеңестік кезеңде аяқасты қалып, қадірі
Толық оқу...
(Этнографиялық әңгіме) Аңшылықтың үміт қуанышы көп. Ыстық оттай қызулы минуты көп, мағналы өмір. Аңшылықта кісіні ақын күйіне жеткізетін сезім күйі көп. М. Әуезов Бір нәрсе екі аяқты, сегіз бармақ, Іліксе дүниенің барын алмақ. Өзінің тілі бар да, тістері жоқ. Жұтады көрінгенді алмап-жалмап. (Халык жүмбағы. Шешуі: бүркіт) Көл-көсір сары даланы сахна еткен ата-бабамыз тек қана малдың тісін күйттеп, ізіне
Толық оқу...