Арқаттағы біздің үй…
Ауыл. Түнді жамылып ап, Түгел тылсым көшке еретін. … Біздің үйдің шамы бірақ, Бәрінен де кеш сөнетін. Ай көңілге нұрын сеуіп, Қиял құштық үйге сыймай. Кеш батса да жүруші едік, Кешіп бастан күйді осындай. Тұла бойдан текті аңқытып, – Болармысың мұнша қырсық, Әкеңе айтам! – деп қорқытып, Жүреді Анам жұмсақ ұрсып. Анам – момын, Әкем – қатал, Бір біріне жақын, серік. Кілең ұлдар қатар-қатар, Кілем
Толық оқу...