ақпараттық-танымдық порталы
Шыңғыстау! Бұл – қойнауы қазынаға толған, қатпар-қатпар тастары келмеске кеткен көп жылдардан сыр шерткен, әлем әдебиетінің жарық жұлдызы Абайды дүниеге әкелген, мұхиттай терең Мұхтарды тудырған, Алаш рухын аспанға шығаруға барын салған Шәкәрімді қанаттандырған қасиетті жер. Осынау ұшы-қиыры жоқ ұлан-ғайыр далада тылсым мекендер мен ескі ғұрыптың болмысын айшықтайтын ескерткіштер алыстан менмұндалап көрінеді. Сондай
Толық оқу...
Оқырмандар үшін сайт ішінен «Жерұйық» блогері» атануына мүмкіндік жасалғалы біраз уақыт болды. Оған қызығушылық танытып жатқандар қатары да көбейе түсуде. Сайт статистикасы блогер болып тіркелгендер қатарының 200 ден асып кеткенін көрсетуде. «Жерұйық» блогерлер тұғырының әлеуметтік желідегі парақшалардан өзіндік артықшылғы бар. Біріншіден, әлеуметтік желідегі жазбаларын сол парақшадағы достары ғана оқыса, Блог тұғырдағы
Толық оқу...
Құланбайға жазған хаты Әуелі ұшбу хаттың басында бұл елге Қабанбайдың қонаққа келіп жатқанын, батырға жорыққа мінетін ат керек екенін, ол ат басқа жерден емес, Құланбай жылқысынан табылады деп үміт етіп отырғанын тәптіштеп келді де, одан ары болашақ тұлпардың сынына тоқталды: «Биіктігі өзіңдей болсын, местігі өзімдей болсын. Желгенде екпінімен жел ессе, аяңы Қазыбектің
Толық оқу...
АРУ КӨКТЕМ Құт болмаса, дəн екпес нала-мұңға, Хақ жаратқан тіршілік - жанарымда. Көк аспаннан көктемді сүйіншілеп, Кеме-бұлттар жүзеді қабағында. Ашылған жоқ ғаламға сырым əлі. Кірсіз кеуде көктемге құнығады. Тəн қаптаған жанымды тірілткендей, Ақ найза нұр - жүрекке сұғылады. Адамзаттың төгіліп нұры көзден, Ар сəулесін бірі қап, бірі сезген. Күллі ғалам ерісе Күн нұрына, Еріп кетер жүрегім жылы сөзден... Қиял құсы қалықтап, көкке өрлей
Толық оқу...
Мен осынау жүрегіммен, жаныммен Мен осынау жүрегіммен, жаныммен, Алау ыстық қаныммен, Бойымдағы барыммен, Ақ қаймағы бір қасықтай фәнидің Табынамын күлкісіне сәбидің. Сәбиі үшін тілемеп ем мың бақыт, Орай мені мәңгі ерімес тоң-мұзға, Өзге жанның жыры болған сол қызға. Кейде анама бесік жырын жырлатып, (Бұл сырымды еш бүкпесіз айта алам) Сәби болғым кеп кетеді қайтадан. Әзілдейді әз жеңгем: «Жұрт ұлына өбектейсің сонша кеп, Қайтер едің
Толық оқу...
АУДАРМАЛАР Иван Бунин Күз Сарғайған гүлдер, сірə, көп, Күз келсе, баққа үңілем. Тамшылар - дымқыл тұман боп, Қалықтап тұрды күнімен. Жауратты ызғар жер-шөпті, Аулақта - Орман, шерлі едім, Сүйінші сұрап көрсетті, Алтыннан тіккен көйлегін. Тыңдап көр сен де жаныңмен, Тыныштық - ол да сырлы өлең. Ұлиды бұл күз сағыммен, Ұлиды қоштасуменен... Аралап көрші бұл күнде, Алқоңыр бақтың арасын. Жолдарға, шамға, гүл, түнге, Жас төкпей көзің қарасын. Естімес ешкім даусыңды, Күрсініп
Толық оқу...
Тәубесіз замандар түсірген әр ізге, Ұлтымның ұятын ұмытпай бәдіздеп... Үздіккен үміттер, Алқынған армандар – Күрең күн астынан күмілжи тіл қатты, Тіл қатты! Арқасы құрысқан Балбалдар! Бұғаулы бостандық, Шылаулы қастандық, (Айналып кете алмай қасыңда біз жүрдік...) Әкемнің кегімен, Анамның шерімен, Қош келдің жиырма бірінші жүз жылдық! Көк түрік жерінде, Сарыарқа төрінде, Есілге ентелеп еңсесін тіктеген, Қандыкөз ғасырлар түсінде күтпеген. Ғарыштық сәулелер өсінде қайралған сүңгісі, Ақордам үстінде қалқиды күн
Толық оқу...
ӘСЕРДІҢ ӘСЕРІ БАР Мұхтар кешегі кір-қожалақ, пұшық мұрын Шоңқа емес, байқаймын, Семейде жарты жыл орыс-қырғыз мектебінде оқығаны оған үлкен әсер еткен. Алдымен сырт көрінісі тартады. Үстіне киген формасы өзіне құйып қойғандай екен. Сонымен бірге Мұхтардың жүріс-тұрысы да өзгерген тәрізді. Семейден Қаске мен Мұхтардың келгені ауыл-аймаққа тез тарап, дос-жарандар: «Әуке аға, кәрі апа,
Толық оқу...
Қазтуған жыраудың «Мадақ жыры» көне грек-римдік поэзия, Горацийден А.С.Пушкинге дейін үзілмеген дәстүр – ақынжанды әлемнің шырағы өшпесін ақынның өз тұлғасы арқылы айту үрдісінен бір бөлек. Жыраулық дәстүрде «мен» сакральды сипат алады, жеке адамның менінен биік ұғым. Қазтуған жыраудың «Мадақ жыры» – рух шақыру, эго емес. Бұл халықтың буырқанған тылсым күшін
Толық оқу...
Құрмаштың әжесі боздап келіп: - Қураған-ай, неңді алып ем?! Не жазып едім? Бауырына салып өсіргеннен басқа не ғып еді менің құлыным?!-деп елді тегіс еңіретіп, Көксеректі басқа тепті». Мұхтар Әуезовтың әйгілі “Көксерек” әңгімесі осылай аяқталатынын әркімнің-ақ есінде болар. Бұл әңгіме бұлай туған еді. Ағамыз Ағзам Әуезов алдында Қаске (Қасымбек), артында Мұхтар екеуміз болған соң
Толық оқу...