Ш.Құдайбердіұлы: Балына қосып уын беріп, өсірген анам – қара жер
Анадан алғаш туғанымда, Жыладым неге дауыстап? Кіндікті кесіп қиғанында, Анамнан кеттім алыстап. Ақ бұйымға орап алғанында, Құндаққа қойды таңып сап. Жып-жылы суға салғанында, Денемді әбден арулап. Емуді қайдан үйрендім тап, Емшектен сүтті сорғанда. «Кіш-кішке» неге күлдім ұнап, Үш айлық бала болғанда. Бір түнде жылап дамыл бермей, Ояттым неге анамды. Емізген оны қиын көрмей, Алды ғой демей мазамды. Ақ сүтке әбден тойғанымда, Аштықты ұмыттым анықтап. Жылауды мүлде қойғанымда, Ұйқыда күлдім
Толық оқу...