Ерік Омарғали: Мөңкіп-мөңкіп асаудай ғұмыр албырт…
Мөңкіп-мөңкіп асаудай ғұмыр албырт, Ойға түсті қаша алмай шыңыраулық. Жүрек емді іздейді тағдырынан, Біреулерді жіберген сұмырай қып. Іңкәрліктен басталған өмір көші, Ізгілікке жалғасса, шегінбеші! Келуіңмен, кетуің – жұмбақ бәрі, Өміріңнің әр сәті тегін бе осы? Кісінеген құлындай желідегі, Рух еркіндігі аңсатты тегі, мені! Періште боп жүргендер пенделіктен, Ал, періште кімдерге көрінеді? Жанға-мейір, жүрекке-от, тұтам ойды, Көктем сайын бүршіктеп бұта-қайғы. Құдайға да жарасқан бұл жалғыздық, Қалай
Толық оқу...